فوج مَلک دور و برش دارد نگارم            یک آسـمان زیر پَـرش دارد نگارم

باید تـمام عـرشیان چـاوُش بخوانـند            تاج ولایت بر سـرش دارد نـگـارم

صبرش علی، رویش حسن، خویَش حسینی ست            خُلقی چو جـدِّ اطهـرش دارد نگارم

نامی دگـر از حـاتـم طـائـی نـمانـده            از بس گدا در محضرش دارد نگارم

حتی منِ پیمان شکن را هم دعا گوست            الحق که ارث از مادرش دارد نگارم

از اولِ غـیبت به شیعه بوده معـلوم            فـکـری بـرای آخـرش دارد نگـارم

یعنی به سر فکر تقاص خون جدّ و            ششماهه طفـل پرپـرش دارد نگارم

وقت فرج، شمشیر حیدر را به دستی            قرآن به دست دیگرش دارد نگـارم

کـوری چـشم دشمنان، لطفی مـداوم            بر این نظام و رهبرش دارد نگارم